Pored epohalnih romana i sjajnih pozorišnih komada, Đerđ Špiro se s vremena na vreme vraća onome što naziva najtežim žanrom, kratkoj priči. Njegove priče su gusti tekstovi čija savršenost potiče od jezgrovitosti i strukturalne preciznosti. Reč je o majstorski izvedenoj kratkoj prozi koja saopštava upravo onoliko informacija koliko odbija da obelodani. Ona oblikuje suštinu. Međutim, u isto vreme, biografska osnova, naglašeno lično prisustvo pojačano uzdržanošću, činjenica da je Špiro i pripovedač i junak određenih priča, čine ovu zbirku pažljivo i vešto sastavljenom. U prilici smo da pratimo život našeg junaka od samog početka: pratimo njegova otkrića, susrete, dogodovštine, patnje. Sam autor kaže: „Dobra priča mora da me udari u glavu dok je čitam i da ostane u meni posle toga, tako da ne mogu da je se otarasim. Da vidim sliku – zapravo, da je pisac vidi dok piše priču, i da se sav naježim kad nekad negde ponovo iskrsne”. Ovde vidimo sliku. I ona nas udara u glavu. To je fatalan udarac. Ostaje u nama.
Autor fotografije: Márton Merész
Đerđ Špiro je rođen u Budimpešti 1946. godine. Studirao je rusku, srpskohrvatsku i mađarsku književnost na Univerzitetu ELTE u Budimpešti, a usavršavao se u Sovjetskom Savezu, Jugoslaviji, Poljskoj i Čehoslovačkoj. Između ostalog, radio je kao novinar, urednik, profesor, dramaturg, predavač i prevodilac. Od 1978. predaje na Univerzitetu u Budimpešti. Njegova doktorska disertacija pod nazivom „Drama u istočnoj i centralnoj Evropi od prosvetiteljstva do Prvog svetskog rata” objavljena je 1986. godine. Objavio je deset romana, tri zbirke kratkih priča, oko trideset dramskih tekstova, veliki broj eseja i monografija, kao i šest filmskih scenarija. Tečno govori ruski, poljski, srpsko-hrvatski, češki, slovački i engleski, a čita francuski, nemački, italijanski i bugarski. Dobitnik je više od trideset prestižnih nagrada. Član je Udruženja mađarskih pisaca i društva „Sečenji”. Živi u Budimpešti.
Marko Čudić je rođen 1978. godine u Senti, u dvojezičnoj, srpsko-mađarskoj porodici. U rodnom gradu je završio osnovnu školu i gimnaziju. Na Katedri za hungarologiju Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu diplomirao je 2001. godine. Na istom fakultetu je magistrirao 2005. godine. Godine 2011. doktorirao je s tezom „Roman putovanja u mađarskoj književnosti XX veka”. Od 2003. godine zaposlen je na Katedri za hungarologiju Filološkog fakulteta, a trenutno je u zvanju vanrednog profesora. Glavne oblasti interesovanja su mu srpsko-mađarske književne i kulturne veze i teorija i praksa književnog prevođenja. Autor je četiri naučne monografije i stotinak naučnih radova, a preveo je i trinaest knjiga s mađarskog na srpski jezik. Za prevod knjige Ide svet Lasla Krasnahorkaija dobio je nagradu „Miloš N. Đurić” za najbolji prevod proze u 2019. godini. Živi i radi u Beogradu.
Više o knjizi na ovom linku.